Cuma

45

BİR garip suskunluk. bana yakışanın sendeki adı.
ne kadar içinde, süreklidir bilinmez sızısı boşluğun.
farkında olsa da bedenim;
bu çatıları renksiz penceremde kuş ölüsü bulduğum gün,
yine de uzandı, dokundu, bildi sonunu bu küçük yolculuğun.

şubat '92

Hiç yorum yok: