Cuma

62

ONCA zaman boşa harcandı.
rüya, gecenin biri, tam ben kaçarken...
sanki şaşırmaktı, her gölgenin sorusu. sen ve diğer kadınlar...
suskunsun; yaşadıklarımız -o saklı zamanda-, bırakıp beni...
her sabah, gece sonrasıdır; her uyanış, sonudur bir diriliğin ;
öykü kaç kişilik?
bacaklarım ağrıyor. koşmak, bir kaçış olmamalı her zaman.
seni bulmak, yaşanmış günün akıp giden suyu (sırrı saklayan
yarım nesne su ise, diğeri ağaç).
bırak bu odaya bedenini. oda, bir gelişi bekliyor
-ardı ardına saklanacak ihanetler uğradı aylarca-;
yoktum. yalan, vardım her bitişinde bedenimin.
duman, sırtın sıra.
kuşku -o her daim saçlarına bulaşan diğerleri-.
ya ısrar bu denli yakınsa bana?
ya sen?..

1. 11. '92

Hiç yorum yok: