72

HİÇBİR zaman, onun sözcüğü değil.
sarı rengi değil. şaşırdığım bir gözkapağının açılıp kapanması.
onca oyun hazırlıksız adı bu olana. (bildi.) zaman
boşluğu harcayan bedenlerin - gelişimiz değiştirmedi hiçbir şeyi-...
akıp da içeri anlatmadık kendimizi. çocuk evlerimizi dolaştık. biri bize
yarını sordu. sustuk.
hissettiğin bir mekânın adı ben olan arası. geçip, dokunup, sorup
geldiler. zaman benim dedim onlara.
bir kadının bedenini bedenime hazır tutarken, özgürlüğü
kopup gelen o yola salmamdır, umurumda olan.
ben adımı söylerim yalnız, hayvan sesim ise konuşur.
sıfat aranmadan konulur söz. sahip çıkmazlar.
o tuttu. silkinip de taşları hazırlıksızlığımıza attılar.
yine üç cümle oldu her şey yolda:
dur; bakayım... sorduğum; sen. dinlerim...
var dediğim en ben örgüsüdür tenin.
çıkmamız gerek. rüzgâr sustu.

güz '93